Trump heeft de verkiezingen verloren. Hoera, zeg ik, persoonlijke mening. Hij accepteert de uitslag niet (viel te verwachten) en start rechtszaken als een Don Quichot. Die falen alle, zelfs in hoger beroep. Feiten geven aan dat hij het veld moet ruimen, hij doet het niet. Wat ik niet begrijp: er zijn miljoenen Amerikanen die zijn valse beschuldiging geloven dat er massale verkiezingsfraude zou zijn. Geen bewijs en de laatste hertelling geeft Biden nog meer stemmen dan Trump. Huh? 

Ach, onze Thierry Baudet afgelopen week. Heerlijke soap. Maar als het niet zo lachwekkend was en we het serieuzer bekijken: wat betekent dit? Voor de zoveelste keer een politieke partij van de rechtervleugel die zichzelf door interne twisten te gronde richt. Logisch, zeg ik, persoonlijke mening. Iedereen wist toch dat Baudet zich aanvlijde tegen het rechtsextremisme? Iedereen wist toch dat hij een persoonlijkheid heeft die niet “te temmen” valt (Volkskrant afgelopen weekend)? En toch, je zal zien, met de laatste ontwikkelingen komt hij nog terug ook. Want er blijken mensen te zijn die in hem als Godheid geloven (zoals hij zichzelf ook graag ziet, net als Trump). Het is allemaal een COMPLOT! Zie ik iets over het hoofd? Ik heb die uil van Minerva gemist in mijn academische opleiding, mijn IQ is te laag om het niveau van Thierry te begrijpen, denk ik. 

Chaos en zich aaneenrijgende dagen, beklemmend, bedreigend, verwarrend, zelfs ontwrichtend, dat is wat de pandemie met ons doet wereldwijd. Het raakt ons in alle lagen van de Pyramide van die ouwe Mazlov. Elke regering ter wereld is er druk mee en probeert het volk in het algemene belang te beteugelen. Alleen, ze doen het allemaal anders en we wijzen met een vernietigende vinger naar anderen en andere landen. 

Hier in het uiterste zuiden des lands wijzen we naar de Walen van vlak over de grens. Het was goed toen de grenzen dit voorjaar hermetisch dicht waren en ze niet kwamen om boodschappen te doen. En nu, ook al zegt hun regering dat ze thuis moeten blijven, komen ze toch massaal de grens over. Klopt, ik hoor dagelijks Frans om me heen en ze lopen met families van jong tot oud in te grote gezelschappen in ons natuurgebied te wandelen. Schande! (En overigens worden ze niet “sympa” gevonden hier.) Maar afgelopen weekend riep de gemeente Maastricht iedereen op om niet naar de stad te komen voor Black Friday en het nieuws werd verkondigd dat er vooral te veel Belgen waren. Beelden (ik was er gelukkig niet bij) laten de drukte zien. Sorry, zoveel Belgen kunnen Maastricht niet hebben bevolkt. En toch ging het in het nieuws om hen. En wij Nederlanders dan? Ik begrijp het niet. 

De Ikea, de bouwmarkt, de Intratuin (momenteel topdrukte!), de supermarkt, volle bak! Maar geen theater en bioscoop, geen horeca. “Het gaat om doorstroom”, niet te lang bij elkaar blijven. Kijk om je heen en vraag je af in hoeverre er sprake is van “doorstroom” in de gedoogde etablissementen. Veel van die doorstroom is zeker niet op 1,5 meter afstand en tot 1 december ook zeker niet allemaal met mondkapje. En mijn buurman dan, eigenaar van een eetcafé bij mij op de hoek, die een volledig Coronaproof Sinterklaasspeurtochtje bedacht voor de kinderen uit het dorp om nog IETS van sociale cohesie en een lichtpuntje te bieden? De gemeente vond het een evenement en wees het af. De kindertjes konden als alternatief een kleurplaatje komen brengen, 1-voor-1. Ik vond het akelig stil op de hoek. Ik ben in verwarring. 

Van een andere orde en meer in de sferen van bureaucratie, zoals de toeslagenaffaire. Blindheid, als het gaat om “regels” en “maatregelen”. Als een soort “Befhel ist Befhel”. Zonder realiteitsbesef of empathie de regels volgen. Maar vooral: zonder nadenken. Persoonlijke mening.

Ik kreeg er helaas dit jaar persoonlijk mee te maken na mijn echtscheiding. Ik moest vele praktische zaken regelen, lopende contracten op mijn naam zien te krijgen. Je rekeningnummer kun je zelf gemakkelijk digitaal regelen (want: geld!), maar een naamsverandering is lastig. Van de internetprovider tot de energieleverancier, eindeloze formulieren, e-mails, telefoontjes. Ook al stuur je alle bescheiden mee, tot en met het gerechtelijk en gemeentelijke bewijs van echtscheiding, NOPE! En na vele omzwervingen en belminuten krijg je een goedbedoelende en -als je geluk hebt- zich ietwat generende medewerker aan de telefoon die het ter plekke voor je aanpast (“ook al mag dit eigenlijk niet”). De energie zonk me in de schoenen. Hoe dan?! 

We zijn de weg kwijt, volledig. Persoonlijke mening. Wat ooit feiten waren is fictie geworden. Meningen en met die mening in je bubble blijven is trending (lees mijn vorige blog nog eens). Logisch nadenken is taboe. Laat staan je inleven in de situatie van degene waar je mee te maken hebt of die je doelgroep is. 

Ik heb de uil van Minerva gemist, ik heb in talloze tests bewezen dat ik een gemiddeld tot net iets boven gemiddeld academisch IQ heb (goede tijden, slechte tijden), ik ben vrouw. Met dat laatste voldoe ik eigenlijk slechts als zorgend, ondersteunend en bevestigend medium voor de man volgens Thierry, et al (sorry, Latijn voor “en anderen”). Wie ben ik dan om te zeggen dat ik het soms niet meer begrijp? Dus tja, mijn bovenstaande observaties en meningen, take it or leave it. Denk er vooral niet over na.