« TERUG NAAR BLOG
Storytelling: verbondenheid
Monique Jipping • 08 april 2021
Alles is communicatie en communicatie is alles. Ons vakgebied is breed en we kunnen eindeloos discussiëren over de grenzen van ons vak. Maar de kern is toch het vertellen van een verhaal, “storytelling”. Ik ga de komende maanden uitstapjes maken in mijn blogs. Ik neem afstand van theoretische discussies, ik ga terug naar de kern. Want op dit moment hebben veel mensen behoefte aan andere dingen, aan inspiratie. Echt contact, emotie, beleving. We hebben behoefte aan “een verhaal”. Alles wat we nu in onvoldoende mate hebben. Ik begin met beeld.
In maart 2021 verscheen
dit artikel over het debuut van de fotograaf David van Dartel (jonge twintiger, autodidact) in De Volkskrant. Ik bekijk uit eigen interesse en hobby altijd alle artikelen over fotografie in De Volkskrant. Soms zitten er pareltjes tussen, zoals deze. Door dit artikel bestelde ik zijn boek. Ik werd van mijn voetzolen afgeblazen.
Je kunt denken dat dit over homoliefde gaat, maar dat is het niet. Het gaat over vriendschap, een oprechte, mannelijke vriendschappelijke liefde voor elkaar. Met een gemeenschappelijke drive om mooie, betekenisvolle plaatjes te maken. De ene foto is nog mooier dan de andere. Ik deed een paar jaar geleden zelf een foto-opleiding en de belangrijkste vragen van mijn docent waren steeds: wat wil je met deze foto vertellen? Wat is je verhaal, wat is je boodschap? En ik ervaarde hoe lastig dat was. David heeft vanuit zijn eigen emotie en zelf-didactiek een heel nieuw spectrum gecreëerd.
We doen als communicatieprofessionals enorm veel moeite om boodschappen over te brengen, op allerlei manieren. We doen er ook vaak heel veel moeite voor, met briefings, veel sturing. Maar juist het gebrek aan sturing, het pakken van het moment met mensen die je raken, dat heeft David gebracht tot deze wonderschone foto's. Het is kunst, maar diezelfde foto's zouden ook zomaar de basis kunnen zijn van een verhaal van een organisatie. Daar is hij denk ik niet mee bezig, maar ik zie mogelijkheden voor hem ;). Want diezelfde emotie die hij uitdrukt met zijn foto's, is wat wij, mensen, zeker nu, willen zien: verbondenheid.
Wat nou als we diep graven en tot de emotionele kern komen? Wat maakt jouw dienst, jouw product, los bij mensen? We hebben het dan over zogenaamde “klantwaarden”. Ik wil geraakt worden en de foto's van David raken mij in het diepst van mijn ziel. Schoonheid, verbondenheid, vloeibaarheid (portretten, zee, golven), licht (kijk!). Soms vertaalt zich dat in platte, commerciële waarden. Vaker vertaalt zich dat in werkelijke behoeften. En die leren we in deze rare tijden kennen.
Bedenk zelf welke dat voor jou zijn. In deze tijden wil ik vooral licht zien, ik wil mensen zien, ik wil warmte en verbondenheid. Als ik al een live meeting heb - met inachtneming van alle COVID-maatregelen - dan ervaar ik die menselijke behoefte en rijd met dubbele energie naar huis. Bekijk zijn foto's, voel, ervaar. Hij vertelt je mooie verhalen zonder woorden. Een goede fotograaf is zeker nu meer dan goud waard. En nee, ik ken David niet, ik geniet slechts van zijn beelden.
Delen